A czyli to coś poważniejszego, zazwyczaj w areszcie jest się krótko a jak dłużej, to coś już jest na rzeczy. Potem mu te 4 miesiące aresztu odliczą od tego, co zarobi w wyroku. Żona i syn w areszcie tymczasowym. Tomasz Słomczyński. 30 kwietnia 2013, 13:22. 7. Archiwum PP. Znany w Gdańsku bursztynnik i złotnik Jarosław N. nie żyje - został zamordowany w swoim domu PAP. Rosjanin wpadł w Polsce za szpiegostwo. Sąd zdecydował o tymczasowym areszcie. Rosjanin, który od 18 lat mieszkał i pracował w Polsce, szpiegował dla swojego kraju. Prokuratura Krajowa poinformowała o zatrzymaniu mężczyzny w kwietniu. Teraz sąd zdecydował o trzymiesięcznym areszcie dla podejrzanego o agenturalną 1. Tymczasowo aresztowany, bezzwłocznie po osadzeniu go w areszcie śledczym, ma prawo wskazać, które z osób, stowarzyszeń, organizacji lub instytucji wymienionych w art. 211 § 2 Kodeksu należy zawiadomić o miejscu jego pobytu. 2. Informacje o miejscu pobytu tymczasowo aresztowanego, do wskazanych przez niego osób lub podmiotów, o Wskazany wywiad może się odbywać w asyście funkcjonariusza Policji (art. 107 ust. 3a u.p.s.). Pracownik socjalny przeprowadzający rodzinny wywiad środowiskowy może domagać się od osoby lub rodziny ubiegającej się o pomoc złożenia oświadczenia o dochodach i stanie majątkowym. Odmowa złożenia oświadczenia jest podstawą wydania manfaat salep pi kang shuang untuk wajah. Zastanawiałeś się jak wyglądają pierwsze dni w areszcie? Co czuje osoba aresztowana? Jak diametralnie zmienia się postrzeganie świata przez osobę aresztowaną? Jakie ma prawa i obowiązki w nowym miejscu pobytu? Do napisania tego wpisu zainspirowała mnie historia młodej kobiety – Angeliki (na potrzeby bloga imię zmienione:-). Otóż Angelikę aresztowano w piątek. Jej rodzina dopytywała mnie drobiazgowo : „co teraz dzieje się z naszą córką?” Postaram się przybliżyć Ci jak wygląda zakwaterowanie w areszcie i pierwsze dni pobytu. Od momentu, gdy nieszczęśnik usłyszy w sądzie: „SĄD POSTANOWIŁ…… ZASTOSOWAĆ WOBEC ANGELIKI ********* ŚRODEK ZAPOBIEGAWCZY W POSTACI TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA NA OKRES 3 MIESIĘCY tj. do dnia……”. NAKAZ DOPROWADZENIA To dokument sporządzany przez sąd zaraz po ogłoszeniu sentencji postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania. Następnie nakaz jest wręczany policjantom konwojującym osobę aresztowaną na posiedzenie. Właśnie z tym dokumentem policjanci i podejrzany udają się do, zazwyczaj najbliższego, wskazanego w nakazie doprowadzenia aresztu śledczego. EWIDENCJA i DEPOZYT Po przybyciu do aresztu, pani Angelika była w pierwszej kolejności w dziale ewidencji /nie koniecznie osobiście/. Tam musiała podać wszystkie swoje dane osobowe, włącznie z uprzednią karalnością i informacją czy ciąży na niej obowiązek alimentacyjny. Ponieważ pobyt w areszcie wiąże się z ograniczeniem swobody funkcjonariusze służby więziennej odebrali Angelice wszystkie przedmioty, pieniądze i dokumenty jakie miała przy sobie. Otóż osoba aresztowana może rozporządzać tymi przedmiotami, ale po uprzednim złożeniu ich do depozytu. MIEJSCE POBYTU JAWNE Na żądanie pani Angeliki administracja aresztu śledczego musi powiadomić o miejscu jej pobytu osobę najbliższą albo inną osobę, stowarzyszenie, organizację lub instytucję, a także obrońcę. CELA PRZEJŚCIOWA Pani Angelika, jako że nie miała na szczęście możliwości wcześniej zwiedzać aresztu od środka, kierowana jest do tzw. celi przejściowej. W konsekwencji pierwsze 14 dni pobytu w areszcie pani Angelika spędzi w specjalnych warunkach. Okres pobytu w celi przejściowej może być skrócony. Cela przejściowa nie jest izolatką, z reguły są to cele dwu osobowe. Zapytasz co się robi w celi przejściowej? Mianowicie służba więzienna i zatrudnieni w areszcie psychologowie monitorują i kategoryzują zachowanie nowoprzybyłej. Takiego aresztowanego poddaje się wstępnym badaniom lekarskim, zabiegom sanitarnym oraz zapoznaje z regulaminem tymczasowego aresztowania i porządkiem wewnętrznym aresztu śledczego. CELA WŁAŚCIWA Po okresie przejściowym panią Angelikę umieszczą w celi jednoosobowej lub wieloosobowej. Kryteriami doboru miejsca jej pobytu jest głównie zapewnienie bezpieczeństwa wewnętrznego i odizolowania aresztowanej od informacji ze i do świata zewnętrznego. Co ciekawe, w celach wieloosobowych wyznacza się tzw. starszego celi. Otóż jest to osoba mająca informować przełożonych funkcjonariusz SW o potrzebach sanitarnych i bytowych osadzonych. CO MOŻE PANI ANGELIKA Aresztowana ma prawo posiadać w celi: dokumenty związane z postępowaniem, którego jest uczestnikiem i artykuły żywnościowe i wyroby tytoniowe i środki higieny osobistej i przedmioty osobistego użytku, zegarek, listy oraz fotografie członków rodziny i innych osób bliskich i przedmioty kultu religijnego i materiały piśmiennicze i osobiste notatki oraz książki, prasę i gry świetlicowe dostarczone za pośrednictwem administracji aresztu śledczego. Normą staje się również korzystanie z telewizora lub radia w celi. Tym nie mniej na ich posiadanie wymagana jest zgoda dyrektora aresztu śledczego. APELE W aresztach śledczych przeprowadza się dziennie apel poranny i wieczorny, w trakcie którego ustala się w szczególności stan liczbowy tymczasowo aresztowanych. ZAKUPY Tymczasowo aresztowana ma prawo co najmniej dwa razy w miesiącu dokonywać zakupów artykułów żywnościowych i wyrobów tytoniowych oraz innych artykułów dopuszczonych do sprzedaży w areszcie śledczym, za środki pieniężne pozostające do jej dyspozycji w depozycie. Pierwsze zakupy pani Angelika będzie mogła dokonać w terminie do 3 dnia roboczego od przybycia do aresztu. CIEPŁE KĄPIELE KONTAKT ZE ŚWIATEM ZEWNĘTRZNYM O widzeniach z aresztowanym możesz poczytać w tych wpisach: KTO MOŻE UZYSKAĆ WIDZENIE Z ARESZTOWANYM oraz WNIOSEK O WIDZENIE Z TYMCZASOWO ARESZTOWANYM. Kwestie dotyczące rozmów telefonicznych z aresztowanymi opisałem w tym miejscu: TELEFON OD ARESZTOWANEGO oraz WNIOSEK O ZGODĘ NA KORZYSTANIE Z TELEFONU PRZEZ ARESZTOWANEGO. ZWOLNIENIE Z ARESZTU Po upływie okresu czasu wskazanego w postanowieniu sądu o zastosowaniu aresztu tymczasowego należy należy wypuścić na wolność osobę aresztowaną. Przy zwolnieniu z aresztu śledczego pani Angelice zwrócone zostaną, za pokwitowaniem, znajdujące się w depozycie dokumenty, pieniądze, przedmioty wartościowe i inne przedmioty. Dodatkowo otrzyma ona świadectwo zwolnienia z aresztu śledczego. Ponadto otrzyma zaświadczenie o zatrudnieniu (o ile pani Angelika podejmie zatrudnienie). Natomiast w kwestiach lekarskich uzyska informacje o aktualnych wynikach lekarskich badań diagnostycznych oraz kartę informacyjną z przeprowadzonego leczenia szpitalnego (jeżeli z niego skorzystałaby). Jeżeli będzie wymagała leczenia – otrzyma również skierowanie do specjalisty lub do szpitala. ZWOLNIENIE Z ARESZTU NIE WSTRZYMUJE PROCESU KARNEGO Natomiast, gdy osoba aresztowana nie ma tak jak pani Angelika ustanowionego przez rodzinę obrońcy, sugeruje zwrócić się o ustanowienie obrońcy z urzędu. Jak to zrobić? Polecam Ci wpis na ten temat: WNIOSEK O USTANOWIENIE OBROŃCY Jeżeli chcesz skorzystać z pomocy prawnej, zapraszam Cię do kontaktu: tel.: +48 604 199 306e-mail: ms@ Tomasz Szwejgiert, zastępca redaktora naczelnego portali i od końca października jest przetrzymywany w areszcie tymczasowym. Oficjalnie pod zarzutem kradzieży 10 mln VAT. Podatku, który został zapłacony w 2017 r. Tomek przez lata pracował dla służb. Najpierw wywiadu, potem CBA. Gdy w 2018 r. styczniu zatrzymano go – to trzymano go 11 miesięcy. Zarzuty są nie do obrony. Tomek wyszedł w grudniu 2018 r. i złożył zeznania o tym jak domagano się, aby obciążył Donalda Tuska, szefa CBA Pawła Wojtunika i szefa ABW Krzysztofa Bondaryka, z tym ostatnim ma spółkę. Tomek przebywa w areszcie tylko na podstawie wyjaśnień brata funkcjonariusza CBA Jarosława Z. Ten konfident, współpracujący z CBA, policją i ABW, „przypomniał” sobie w grudniu 2018 r. jak Tomek wyszedł z więzienia, że był członkiem jego „grupy przestępczej”. Teraz utrzymuje sie areszt Tomkowi, aby przesłuchać ludzi. Tak to widzi prokuratura. Problem w tym, że są to ludzie, którzy nie znają Tomka, nie znają sprawy, nie wiedzą po co są wzywani. Ba, prokuratorzy nawet nie zadają przesłuchiwanym pytań o Tomka. Do Andrzeja Malinowskiego, płk Piotra Wypija (ex szefa delegatur ABW Gdańsk i Olsztyn), Grzegorza Brauna, dołączył redaktor Wojciech Czuchnowski, który poręczył za Tomka Szwejgierta. Jeżeli będziecie obojętni, to Tomek może kolejne miesiące spędzić w areszcie. Traci zdrowie, zabierają mu życie, uderzają w jego najbliższych. Tak się rodzą dyktatury i sprawa Tomka Szwejgierta jest probierzem na co może sobie pozwolić władza. Jan Piński Tymczasowe aresztowanie jest jednym z najuciążliwszych środków zapobiegawczych. W jakich przypadkach sąd może zastosować ten środek? Oprócz kontaktu telefonicznego, przepisy dopuszczają osobisty i korespondencyjny kontakt z osobą tymczasowo aresztowaną. Od lipca 2015 r. doprecyzowano przepisy w zakresie kontaktu z osobą tymczasowo aresztowaną. Do 30 czerwca 2015 roku osoby tymczasowo aresztowane nie miały możliwości korzystania z telefonu oraz innych środków łączności przewodowej i bezprzewodowej (np. faks, telefon komórkowy). W obecnym stanie prawnym istnieje taka możliwość, jednakże pod pewnymi warunkami. Zdaniem Rzecznika Praw Obywatelskich, brak określenia maksymalnego czasu tymczasowego aresztowania jest niezgodny z konstytucją oraz Konwencją o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Tymczasowe aresztowanie można zastosować jedynie w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania (wyjątkowo celu zapobiegnięcia popełnieniu ciężkiego przestępstwa). Stosowanie aresztu musi zapobiegać realnym obawom ucieczki, ukrywania się lub matactwa. Areszt może zabezpieczyć tok postępowania karnego w stosunku do osoby, która nie ma stałego miejsca pobytu w Polsce lub takiej, której grozi surowa kara (przy zbrodniach i najcięższych przestępstwach) lub zachodzi obawa, że dana osoba popełni ciężkie przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub bezpieczeństwu powszechnemu. W obecnym stanie prawnym brak jest określenia maksymalnego okresu trwania aresztowania tymczasowego w postępowaniu karnym. Dnia 20 listopada tego roku przepisami wprowadzającymi tak szeroką dowolność w stosowaniu środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania zajął się Trybunał Konstytucyjny. Oskarżony tymczasowo aresztowany może porozumiewać się ze swym obrońcą podczas nieobecności innych osób oraz korespondencyjnie. Zgodę musi wyrazić prokurator. Areszt wydobywczy to pojęcie, które nie znajduje uregulowania w żadnym z obowiązujących przepisów procedury karnej lub też ogólnie prawa. Pojęcie to jednak zostało sformułowane przez media i uczestników procesu na tle poszczególnych spraw sądowych. Pojęcie zagrożenia surową karą można rozumieć dwojako – w sensie potocznym oraz w sensie prawniczym. W sensie potocznym to po prostu obawa, że sąd wymierzy oskarżonemu wysoką (jak dla niego karę). W sensie prawnym pod pojęciem surowej kary rozumie się karę nie niższą niż 3 lata pozbawienie wolności. Jest to jedna z przesłanek stosowania tymczasowego aresztowania. Kodeks postępowania karnego określa warunki (przesłanki) zastosowania aresztu tymczasowego oraz warunki jego rozpatrywania. Konstrukcja określenia czasu trwania aresztu w toku postępowania karnego zawiera określenie pewnych reguł czasu trwania aresztu, ale też i wyjątki, których stosowanie sprawia, że de facto brak jest ustawowo określonych górnych granic czasowych stosowania tymczasowego aresztowania. Regulacje kodeksu postępowania karnego określają warunki (przesłanki) zastosowania aresztu tymczasowego oraz warunki jego rozpatrywania. Konstrukcja określenia czasu trwania aresztu w toku postępowania przygotowawczego – dochodzenia lub śledztwa – pozornie zawiera pewne “graniczne punkty” ich trwania, ale też wyjątki od tych reguł. Wyjątki te są o tyle ciekawe, że nie określają górnego pułapu czasu trwania tymczasowego aresztu. Środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania podejrzanego jest środkiem tzw. ostatecznej konieczności (tzw. ultima ratio) i powinien być stosowany w wyjątkowych przypadkach i wyłącznie na czas naprawdę niezbędny. Kodeks postępowania karnego reguluje zasady trwania tymczasowego aresztowania, przy czym (co jest wysoce problematyczne) nie określa jednoznacznie górnych norm czasu trwania takiego aresztu. Środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania to środek, który powinien być stosowany wyjątkowo i tylko wówczas, gdy inne środki zapobiegawcze nie zdołają wypełnić swojej funkcji. Obawa tzw. “matactwa” to jedna z przesłanek tymczasowego aresztowania. Jedną z przesłanek zastosowania aresztu tymczasowego (ujętą przez ustawodawcę wprost jako “wyjątkowa”) jest sytuacja, w której zachodzi obawa, że oskarżony, któremu zarzucono popełnienie umyślnej zbrodni lub występku, popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub bezpieczeństwu powszechnemu, zwłaszcza, gdy popełnieniem takiego przestępstwa groził. Środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania to środek, który powinien być stosowany wyjątkowo i tylko wówczas, gdy inne środki zapobiegawcze nie zdołają wypełnić swojej funkcji. Obawa ukrywania się lub ucieczki sprawcy to jedna z przesłanek stosowania tymczasowego aresztowania. Zastosowanie tymczasowego aresztowania zawsze należy do sądu, niezależnie od tego czy postępowania karne jest na etapie postępowania przygotowawczego czy też na etapie postępowania sądowego. Jak powinno “wyglądać” postanowienie o tymczasowym aresztowaniu danej osoby? Środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania to środek, który powinien być stosowany wyjątkowo i tylko wówczas, gdy inne środki zapobiegawcze nie zdołają wypełnić swojej funkcji. Środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania to środek, który powinien być stosowany wyjątkowo i tylko wówczas, gdy inne środki zapobiegawcze nie zdołają wypełnić swojej funkcji. Środki zapobiegawcze stosuje się w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego (np. uniemożliwiają oskarżonemu ucieczkę lub tzw. “mataczenie” w sprawie) a także wyjątkowo – w celu zapobiegnięcia popełnieniu nowego przestępstwa. Przepisy procedury karnej regulują szczegółowo warunki ich stosowania. Należy podkreślić, iż ustawodawca polski stworzył całą szeroką gamę środków zapobiegawczych. Tymczasowe aresztowanie jest jedynym izolacyjnym środkiem zapobiegawczym w polskiej procedurze karnej. Jednocześnie (co oczywiste) – jego stosowanie wiążę się z największą ilością dolegliwości dla oskarżonego/podejrzanego. Z uwagi na to, ustawodawca ustalił, iż instytucja tymczasowego aresztu ma być stosowana wyjątkowo, jako środek ostateczny – wówczas, gdy inne środki zapobiegawcze nie spełnią swoich funkcji. Zgodnie z konstytucyjną zasadą prawa do obrony – oskarżony lub podejrzany ma prawo do obrony, w tym ma prawo do posiadania obrońcy. Uprawnienie to istnieje również na etapie orzekania przez sąd o tymczasowym aresztowaniu. Trzeba jednak dodać, iż w istocie istnieją pewne obostrzenia (czy też trudności) związane z realizacją takiego prawa. W toku całego postępowania karnego aż do jego prawomocnego zakończenia (a nawet czasem – aż do rozpoczęcia wykonywania kary) mogą być stosowane tzw. środki zapobiegawcze. Środki te stosują organy prowadzące postępowanie i na ich decyzje służy podejrzanemu (lub oskarżonemu) zażalenie. Zgodnie z kodeksem postępowania karnego podejrzany (lub oskarżony) może w każdym czasie składać wniosek o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego. Zasada ta dotyczy wszystkich środków zapobiegawczych, nie tylko aresztu tymczasowego. W postępowaniu sądowym wszystkie środki zapobiegawcze stosuje sąd. Zgodnie z kodeksem postępowania karnego oskarżony może w każdym czasie składać wniosek o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego. Zasada ta dotyczy wszystkich środków zapobiegawczych, nie tylko aresztu tymczasowego. Zgodnie z treścią kodeksu postępowania karnego podejrzany (oraz oskarżony) może w każdym czasie składać wniosek o uchylenie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztu lub zamianę zastosowanego środka zapobiegawczego w postaci aresztu na inny środek np. poręczenie majątkowe. W postępowaniu przygotowawczym środki zapobiegawcze generalnie stosuje prokurator, za wyjątkiem tymczasowego aresztowania, o którym decyduje sąd. Zgodnie z kodeksem postępowania karnego podejrzany może w każdym czasie składać wniosek o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego. Zasada ta dotyczy wszystkich środków zapobiegawczych, nie tylko aresztu tymczasowego. Środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania to środek, który powinien być stosowany wyjątkowo i tylko wówczas, gdy inne środki zapobiegawcze nie zdołają wypełnić swojej funkcji. Ustawodawca w kodeksie postępowania karnego przyjął kontrowersyjną przesłankę stosowania tymczasowego aresztowania w postaci grożącej oskarżonemu (lub podejrzanemu) surowej kary. Zgodnie z kodeksem postępowania karnego na sądzie lub prokuratorze (zależnie od tego kto prowadzi obecnie sprawę) spoczywa obowiązek zawiadomienia pokrzywdzonego, jego przedstawiciela ustawowego lub osoby, pod której stałą pieczą pokrzywdzony pozostaje, o uchyleniu, nieprzedłużeniu lub zmianie tymczasowego aresztowania na inny środek zapobiegawczy, chyba że pokrzywdzony oświadczy, iż z takiego uprawnienia rezygnuje. Wobec oskarżonego można zastosować tymczasowe aresztowanie. Areszt ten jest nazywany prewencyjnym bądź ochronnym. Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje osobom niepełnosprawnym i tym, które ukończyły 75 lat, jeżeli jest ona niezdolna do samodzielnej egzystencji. Osoba taka nie otrzyma jednak zasiłku, jeżeli przebywa w miejscu, które zapewnia jej całodobowe utrzymanie. Mój mąż został tymczasowo aresztowany przez prokuraturę. Nie mam z nim żadnego kontaktu – nie mogę się spotkać, zadzwonić ani odwiedzić w areszcie – podobno wymaga tego dobro śledztwa. Co mogę zrobić? Tymczasowe aresztowanie stanowi najbardziej dolegliwy ze znanych polskiej procedurze karnej środków zapobiegawczych. Jest jedynym środkiem izolacyjnym, który powinien być stosowany w wyjątkowy sytuacjach, w których inne łagodniejsze środki zapobiegawcze nie mogą spełnić należycie swych zadań. Kodeks karny wykonawczy wprost dopuścił możliwość stosowania tymczasowego aresztowania wobec skazanych odbywających karę pozbawienia wolności. Wspomniany akt normatywny określa także dokładnie prawa i obowiązki tymczasowo aresztowanych jednocześnie odbywających karę pozbawienia wolności. Karanie dyscyplinarne tymczasowo aresztowanych reguluje Kodeks karny wykonawczy. Wskazany typ odpowiedzialności ma duże znaczenie praktyczne dla osadzonych, ponieważ w sposób bezpośredni wpływa na ich warunki bytowe w areszcie śledczym. Kodeks karny wykonawczy zawiera zamknięty katalog kar dyscyplinarnych. Polskie prawo karne wykonawcze odrębnie reguluje zasady kontaktów osób tymczasowo aresztowanych ze światem zewnętrznym. Regulacje zostały ustanowione w celu zapewnienia możliwości realizacji celów środka zapobiegawczego, jakim jest zabezpieczenie prawidłowego toku procesu. Tymczasowe aresztowanie może być stosowane jedynie na mocy postanowienia sądu, na które zarówno podejrzanemu (oskarżonemu) jak i jego obrońcy służy zażalenie. Tymczasowe aresztowanie może być stosowane jedynie w przypadku wystąpienia ściśle określonych w kodeksie postępowania karnego okoliczności. Kodeks karny wykonawczy szczegółowo reguluje problem rozmieszczania tymczasowo aresztowanych w aresztach śledczych. Jednocześnie przepisy dotyczące wskazanego problemu odnajdziemy w rozporządzeniach Ministra Sprawiedliwości. Karanie dyscyplinarne tymczasowo aresztowanych od nowelizacji z 2003 roku reguluje Kodeks karny wykonawczy. Poprzednio zasady odpowiedzialności dyscyplinarnej tymczasowo aresztowanych były określone w regulaminie wykonywania tymczasowego aresztowania. Wskazany typ odpowiedzialności ma duże znaczenie praktyczne dla osadzonych. W sposób bezpośredni bowiem wpływa na ich warunki bytowe w areszcie śledczym. Polskie prawo wykonawcze przewiduje możliwość fakultatywnego odroczenia wykonania kary pozbawiania wolności przez sąd. Dla zastosowania wymienionej instytucji podstawowe znaczenie mają okoliczności dotyczące osoby samego skazanego. Przepisy modyfikują także zasady odraczania wykonania kary na korzyść kobiet ciężarnych oraz matek sprawujących opiekę nad dzieckiem do lat trzech po porodzie. Ogólne procedury określające zasady rozmieszczania tymczasowo aresztowanych w aresztach śledczych doznają uszczerbku w sytuacjach gdy osadzonym ma być osoba zakwalifikowana jako stwarzająca poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa aresztu. Tymczasowy areszt jest środkiem zapobiegawczym mającym na celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, a wyjątkowo także w celu zapobiegnięcia popełnieniu przez oskarżonego nowego, ciężkiego przestępstwa; można je stosować tylko wtedy, gdy zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że oskarżony popełnił przestępstwo. Jest to środek mający ułatwić pracę prokuratora. Uzasadnione podejrzenie popełnienia czynu Zapewne słyszeliście o „aresztach wydobywczych”. Pojęcie jest używane do określenia sytuacji, gdy podejrzany nie przyznaje się do zarzucanych mu/jej czynów, a w ocenie prokuratora zachodzi uzasadnione podejrzenie, że podejrzany dopuścił się zarzucanego mu/jej czynu. Poczytaj też jak uniknąć tymczasowego aresztowania >> W takim wypadku prokurator nierzadko decyduje się wnioskować do sądu rejonowego o zastosowanie wobec „opornego” podejrzanego tymczasowego aresztowania, aby wpłynąć na niego by zmienił swoje wyjaśnienia. Wiadomo, że osoba, która staje przed perspektywą zamknięcia w areszcie będzie bardziej skora do rozmowy z prokuratorem, od którego przecież zależy czy wniosek o areszt będzie złożony. Często zdarza się też, że podejrzani tymczasowo aresztowani po krótkim pobycie w areszcie powiedzą to na czym prokuratorowi zależy, byle by tylko uchylił on tymczasowe aresztowanie. O ile zastosowanie i przedłużenie stosowania tymczasowego aresztowania uzależnione jest do decyzji sądu, o tyle w zakresie uchylenia tymczasowego aresztowania władny jest decyzję wydać prokurator. W postępowaniu przygotowawczym można stosować środki zapobiegawcze tylko względem osoby, wobec której wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów. W konsekwencji osoby, które nie poinformowano na piśmie o jakie przestępstwo się ją podejrzewa nie można tymczasowo aresztować. Przesłuchanie oskarżonego Kolejny warunek zastosowania tymczasowego aresztowania przewiduje, że przed zastosowaniem środka zapobiegawczego przesłuchuje się oskarżonego, chyba że jest to niemożliwe z powodu jego ukrywania się lub jego nieobecności w kraju. Należy dopuścić do udziału w przesłuchaniu ustanowionego obrońcę. Jest to bardzo newralgiczna faza postępowania. Dość powiedzieć, że od tego co na tym etapie wyjaśni podejrzany zależy jego przyszłość i rozmiar odpowiedzialności karnej jaką może ponieść lub uniknąć. Uzasadniona obawa ucieczki Dalsze warunki stosowania tymczasowego aresztowania wymagają, aby istniała uzasadniona obawa ucieczki lub ukrycia się oskarżonego, zwłaszcza wtedy, gdy nie można ustalić jego tożsamości albo nie ma on w kraju stałego miejsca pobytu. W rezultacie o ile osoba podejrzana ukrywa się zachodzi ryzyko, że sąd wyda wobec niej decyzję o tymczasowym aresztowaniu i przesłucha ją dopiero po zatrzymaniu. Utrudnianie postępowania Alternatywną przesłanką stosowania tymczasowego aresztowania jest uzasadniona obawa, że podejrzany lub oskarżony będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne. Ta przesłanka aresztowania jest często wykorzystywana przez organy wymiaru sprawiedliwości w sprawach wielowątkowych, gdzie występuje wielu podejrzanych a zarzuca się im popełnienie dużej ilości czynów zabronionych, lub mówiąc wprost prokuratura zarzuca podejrzanemu udział w grupie przestępczej lub związku przestępczym. Groźba surowej kary Samoistną przesłanką zastosowania tymczasowego aresztowania jest niestety również grożąca oskarżonemu/podejrzanemu surowa kara. W istocie zarzut popełnienia przestępstwa przedstawia prokurator i to od niego zależy jaka będzie groziła podejrzanemu kara – z tego powodu ta przesłanka z mojego punktu widzenia może być nadużywana. Kodeks postępowania karnego przewiduje, że w sytuacji, gdy oskarżonemu zarzuca się popełnienie zbrodni lub występku zagrożonego karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 8 lat, albo gdy sąd pierwszej instancji skazał go na karę pozbawienia wolności nie niższą niż 3 lata, potrzeba zastosowania tymczasowego aresztowania w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania może być uzasadniona grożącą oskarżonemu surową karą. Podstawę orzeczenia o zastosowaniu lub przedłużeniu tymczasowego aresztowania mogą stanowić ustalenia poczynione na podstawie dowodów jawnych dla oskarżonego i jego obrońcy, z zastrzeżeniem, że prokurator może nie ujawnić zeznań świadków, co do których zachodzi uzasadniona obawa niebezpieczeństwa dla życia, zdrowia albo wolności świadka lub osoby dla niego najbliższej. Poręczenie i nadzór Tymczasowego aresztowania nie stosuje się, jeżeli wystarczający jest inny środek zapobiegawczy czyli na przykład poręczenie majątkowe albo dozór policji. Stosując tymczasowe aresztowanie, sąd może zastrzec, że środek ten ulegnie zmianie z chwilą złożenia, nie później niż w wyznaczonym terminie, określonego poręczenia majątkowego. Warto pamiętać, że stosowanie tymczasowego aresztu możliwe jest w każdej sprawie karnej, nie zawsze jednak wniosek prokuratora zasługuje na uwzględnienie. Jeżeli osoba podejrzana stanęła przed perspektywą zastosowania tymczasowego aresztowania powinna skorzystać z fachowej pomocy adwokata. Po więcej informacji zapraszam na Jeżeli chcesz skorzystać z pomocy prawnej, zapraszam Cię do kontaktu: tel.: +48 604 199 306e-mail: ms@ Przedmiotowe zagadnienie określone jest w Kodeksie karnym wykonawczym i jest na tyle obszerne, że podzielę je na części. To opracowanie stanowi część I. Wykonanie tymczasowego aresztowania służy realizacji celów, dla których ten środek zastosowano, a w szczególności zabezpieczeniu prawidłowego toku postępowania karnego. Z niniejszego artykułu dowiesz się: jakie czynności są podejmowane po przyjęciu tymczasowo aresztowanego do aresztu śledczego? jakie są prawa osadzonego? jak wygląda rozmieszczenie aresztowanych? jak traktowany jest tymczasowo aresztowany stwarzający poważne zagrożenie? w jakich warunkach przebywa tymczasowo aresztowany stwarzający poważne zagrożenie? czy tymczasowo aresztowany może liczyć na szczególną ochronę w areszcie? jakim badaniom poddawany jest aresztowany? czy istnieje możliwość wykonania tymczasowego aresztowania poza aresztem śledczym? Photo by Damir Spanic on Unsplash PRZYJĘCIE TYMCZASOWO ARESZTOWANEGO DO ARESZTU ŚLEDCZEGO Przyjmując tymczasowo aresztowanego do aresztu śledczego należy go bezzwłocznie poinformować o przysługujących mu prawach i ciążących na nim obowiązkach oraz o konsekwencjach wynikających z art. 139 § 1 Kodeksu postępowania karnego (zmiana adresu), a zwłaszcza umożliwić mu zapoznanie się z przepisami niniejszego kodeksu i regulaminu organizacyjno-porządkowego wykonywania tymczasowego aresztowania, oraz poddać odpowiednim badaniom lekarskim i zabiegom sanitarnym. PRAWA OSADZONEGO Po przyjęciu tymczasowo aresztowanego do aresztu śledczego bezzwłocznie zawiadamia się o tym organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje. Tymczasowo aresztowany ma prawo, bezzwłocznie po osadzeniu go w areszcie śledczym, zawiadomić o miejscu swojego pobytu osobę najbliższą albo inną osobę, stowarzyszenie, organizację lub instytucję, a także swojego obrońcę. Tymczasowo aresztowany cudzoziemiec ma ponadto prawo powiadomić właściwy urząd konsularny, a w razie braku takiego urzędu – właściwe przedstawicielstwo dyplomatyczne. Tymczasowo aresztowanego zwalnia się w dniu, w którym upływa termin zastosowania tymczasowego aresztowania. Bezpośrednio przed zwolnieniem z aresztu śledczego tymczasowo aresztowanemu udziela się stosownych informacji mających na celu przygotowanie go do życia po zwolnieniu, w tym także o zakresie pomocy postpenitencjarnej oraz o instytucjach i organach udzielających tej pomocy. Administracja aresztu śledczego jest obowiązana udzielić zwalnianemu pomocy w udaniu się do miejsca zameldowania lub miejsca zamieszkania albo do podmiotu leczniczego. ROZMIESZCZENIE ARESZTOWANYCH W ARESZCIE ŚLEDCZYM Tymczasowo aresztowani powinni być rozmieszczani w areszcie śledczym w sposób zapobiegający ich wzajemnej demoralizacji. W szczególności należy oddzielać niekaranych od uprzednio odbywających karę pozbawienia wolności oraz młodocianych od dorosłych, chyba że szczególne względy wychowawcze przemawiają za umieszczeniem dorosłego z młodocianym lub młodocianymi. Przy rozmieszczaniu tymczasowo aresztowanych w oddziałach i celach mieszkalnych bierze się pod uwagę w szczególności: 1) konieczność oddzielenia tymczasowo aresztowanych od skazanych, a także tymczasowo aresztowanych funkcjonariuszy organów powołanych do ochrony bezpieczeństwa publicznego albo funkcjonariuszy i pracowników Służby Więziennej, pracowników organów wymiaru sprawiedliwości i ścigania od pozostałych tymczasowo aresztowanych; 2) potrzebę zapewnienia porządku i bezpieczeństwa w areszcie śledczym; 3) zalecenia lekarskie, psychologiczne i rehabilitacyjne; 4) potrzebę kształtowania właściwej atmosfery wśród tymczasowo aresztowanych; 5) konieczność zapobiegania samoagresji i popełnianiu przestępstw podczas tymczasowego aresztowania. Przy rozmieszczaniu tymczasowo aresztowanych administracja aresztu śledczego uwzględnia wskazania organu, do którego dyspozycji pozostają, mające na celu zabezpieczenie prawidłowego toku postępowania karnego i zapewnienie bezpieczeństwa w areszcie. Jeżeli zachodzi konieczność izolowania tymczasowo aresztowanych od siebie, organ, do którego dyspozycji pozostają, informuje o tym dyrektora aresztu śledczego. TYMCZASOWO ARESZTOWANY STWARZAJĄCY POWAŻNE ZAGROŻENIE Komisja penitencjarna kwalifikuje tymczasowo aresztowanego jako stwarzającego poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa aresztu oraz dokonuje, co najmniej raz na 3 miesiące, weryfikacji decyzji w tym przedmiocie. O podjętych decyzjach zawiadamia się organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje, oraz sędziego penitencjarnego. Tymczasowo aresztowanego, o którym mowa powyżej, osadza się w wyznaczonym oddziale lub celi aresztu śledczego w warunkach zapewniających wzmożoną ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwo tego aresztu, zawiadamiając o tym sędziego penitencjarnego. W JAKICH WARUNKACH PRZEBYWA TYMCZASOWO ARESZTOWANY STWARZAJĄCY POWAŻNE ZAGROŻENIE? W areszcie śledczym tymczasowo aresztowany, stwarzający poważne zagrożenie, przebywa w następujących warunkach: 1) cele mieszkalne oraz miejsca i pomieszczenia wyznaczone do: pracy, nauki, przeprowadzania spacerów, widzeń, odprawiania nabożeństw, spotkań religijnych i nauczania religii oraz zajęć kulturalno-oświatowych, z zakresu kultury fizycznej i sportu wyposaża się w odpowiednie zabezpieczenia techniczno-ochronne; 2) cele mieszkalne są częściej kontrolowane niż te, w których osadza się tymczasowo aresztowanego, bez statusu „stwarzającego poważnego zagrożenia”; 3) tymczasowo aresztowany może uczyć się, pracować, bezpośrednio uczestniczyć w nabożeństwach, spotkaniach religijnych i nauce religii oraz korzystać z zajęć kulturalno-oświatowych, z zakresu kultury fizycznej i sportu tylko w oddziale, w którym jest osadzony; 4) poruszanie się tymczasowo aresztowanego po terenie aresztu śledczego odbywa się pod wzmocnionym dozorem i jest ograniczone tylko do niezbędnych potrzeb; 5) tymczasowo aresztowanego poddaje się kontroli osobistej przy każdorazowym wyjściu i powrocie do celi; 6) spacer tymczasowo aresztowanego odbywa się w wyznaczonych miejscach pod wzmocnionym dozorem; 7) sposób osobistego kontaktowania się przedstawicieli podmiotów stowarzyszenia, fundacje, organizacje oraz instytucje, z tymczasowo aresztowanym określa każdorazowo dyrektor aresztu śledczego; 8) widzenia odbywają się w wyznaczonych miejscach pod wzmocnionym dozorem. W czasie korzystania z widzeń w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt z osobami odwiedzającymi tymczasowo aresztowany nie może spożywać artykułów żywnościowych i napojów. Widzenia nie mogą odbywać się w obecności tymczasowo aresztowanego, wobec którego nie podjęto decyzji, o statusie „stwarzającego poważnego zagrożenia”; 9) tymczasowo aresztowany nie może korzystać z własnej odzieży i obuwia. Zachowanie tymczasowo aresztowanego stwarzającego poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa aresztu podlega stałemu monitorowaniu. Monitorowanie prowadzi się w celach mieszkalnych wraz z częścią przeznaczoną do celów sanitarno-higienicznych oraz w miejscach i pomieszczeniach wyznaczonych do: pracy, nauki, przeprowadzania spacerów, widzeń, odprawiania nabożeństw, spotkań religijnych i nauczania religii oraz zajęć kulturalno-oświatowych, z zakresu kultury fizycznej i sportu wyposaża się w odpowiednie zabezpieczenia techniczno-ochronne. SZCZEGÓLNA OCHRONA TYMCZASOWO ARESZTOWANEGO Jeżeli w związku z toczącym się lub zakończonym postępowaniem karnym, w którym tymczasowo aresztowany uczestniczy lub uczestniczył w charakterze podejrzanego, oskarżonego, świadka lub pokrzywdzonego, wystąpiło poważne zagrożenie lub istnieje bezpośrednia obawa wystąpienia poważnego zagrożenia dla jego życia lub zdrowia, dyrektor aresztu śledczego obejmuje takiego tymczasowo aresztowanego szczególną ochroną w warunkach zwiększonej izolacji i zabezpieczenia, polegającą w szczególności na: 1) kontroli stanu jego zdrowia; 2) udzielaniu pomocy psychologicznej; 3) stałym nadzorze i cenzurze korespondencji; 4) kontroli rozmów w trakcie widzeń. Szczególna ochrona może polegać również na stosowaniu wobec tymczasowo aresztowanego: 1) warunków wykonywania tymczasowego aresztowania określonych już powyżej, 2) ochrony osobistej w rozumieniu ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku koronnym – za zgodą tymczasowo aresztowanego. Dyrektor aresztu śledczego obejmuje tymczasowo aresztowanego szczególną ochroną na wniosek sądu, przed którym toczy się postępowanie karne, albo prokuratora prowadzącego lub nadzorującego postępowanie przygotowawcze. We wniosku należy podać przyczyny objęcia tymczasowo aresztowanego szczególną ochroną oraz wskazać czas jej trwania, nie dłuższy niż 3 miesiące. Dyrektor aresztu śledczego może objąć tymczasowo aresztowanego szczególną ochroną na jego uzasadniony wniosek; we wniosku należy podać przyczyny objęcia tymczasowo aresztowanego szczególną ochroną oraz wskazać czas jej trwania, nie dłuższy niż 3 miesiące. Przed podjęciem decyzji dyrektor aresztu śledczego zasięga opinii odpowiednio sądu lub prokuratora, a po zakończeniu postępowania karnego opinii sędziego penitencjarnego. W decyzji o objęciu tymczasowo aresztowanego szczególną ochroną należy określić termin, do którego ochrona ma trwać, a także wskazać sposób realizacji tej ochrony. Jeżeli po upływie powyższego terminu, w dalszym ciągu występuje poważne zagrożenie lub istnieje bezpośrednia obawa wystąpienia poważnego zagrożenia dla życia lub zdrowia tymczasowo aresztowanego, szczególną ochronę przedłuża się na kolejny okres. Decyzja o przedłużeniu szczególnej ochrony winna być wydana w sposób zabezpieczający ciągłość stosowania tej ochrony. W wypadku ustania przyczyny objęcia tymczasowo aresztowanego szczególną ochroną, dyrektor aresztu śledczego, na wniosek sądu, przed którym toczy się postępowanie karne, albo prokuratora prowadzącego lub nadzorującego postępowanie przygotowawcze, cofa szczególną ochronę. W wypadku objęcia szczególną ochroną tymczasowo aresztowanego na jego wniosek, cofnięcie szczególnej ochrony może nastąpić na wniosek tymczasowo aresztowanego lub z urzędu, po zasięgnięciu opinii odpowiednio sądu lub prokuratora, a po zakończeniu postępowania karnego opinii sędziego penitencjarnego. Decyzję o objęciu szczególną ochroną, a także decyzję o przedłużeniu lub o cofnięciu jej stosowania doręcza się tymczasowo aresztowanemu. Dyrektor aresztu śledczego zawiadamia sędziego penitencjarnego o objęciu tymczasowo aresztowanego szczególną ochroną, o jej przedłużeniu lub o jej cofnięciu. Szczególna ochrona jest stosowana także w razie przeniesienia tymczasowo aresztowanego do innego aresztu śledczego. Dyrektor aresztu śledczego, w którym tymczasowo aresztowany przebywa, informuje dyrektora aresztu śledczego, do którego tymczasowo aresztowany ma być przeniesiony, o objęciu go szczególną ochroną oraz o dotychczasowym sposobie ochrony i przyczynach jej zastosowania. Dyrektor aresztu śledczego, do którego tymczasowo aresztowany został przeniesiony, niezwłocznie zawiadamia sędziego penitencjarnego o stosowaniu wobec tymczasowo aresztowanego szczególnej ochrony. Po zakończeniu postępowania karnego organem właściwym w zakresie składania wniosków sądu lub prokuratora, jest sędzia penitencjarny. BADANIA OSOBOPOZNAWCZE Tymczasowo aresztowanego poddaje się badaniom osobopoznawczym, w zakresie niezbędnym dla zapobiegania wzajemnej demoralizacji tymczasowo aresztowanych oraz zapewnienia porządku i bezpieczeństwa w areszcie. Konieczne może okazać się również przeprowadzenie badań psychologicznych lub psychiatrycznych. O zarządzeniu badań psychiatrycznych zawiadamia się organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje. WYKONANIE TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA POZA ARESZTEM ŚLEDCZYM W wypadkach określonych w Kodeksie postępowania karnego tymczasowe aresztowanie wykonuje się poza aresztem śledczym w podmiocie leczniczym w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej wskazanym przez organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje. Organ ten określa również warunki umieszczenia tymczasowo aresztowanego we wskazanym podmiocie. Koszty pobytu tymczasowo aresztowanego w tym podmiocie ponosi organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje. UPRAWNIENIA TYMCZASOWO ARESZTOWANEGO Poza wyjątkami przewidzianymi w przepisach niniejszego rozdziału, tymczasowo aresztowany korzysta co najmniej z takich uprawnień, jakie przysługują skazanemu odbywającemu karę pozbawienia wolności w systemie zwykłym w zakładzie karnym typu zamkniętego i nie stosuje się do niego ograniczeń innych niż te, które są konieczne do zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego, utrzymania porządku i bezpieczeństwa w areszcie śledczym oraz zapobieżenia wzajemnej demoralizacji tymczasowo aresztowanych. O użyciu środka przymusu bezpośredniego lub broni względem tymczasowo aresztowanego zawiadamia się bezzwłocznie organ, do którego dyspozycji pozostaje aresztowany. OBECNOŚĆ FUNKCJONARIUSZA PRZY UDZIELANIU ŚWIADCZEŃ ZDROWOTNYCH Tymczasowo aresztowanemu przed przeprowadzeniem pierwszej kwalifikacji przez komisję penitencjarną lub tymczasowo aresztowanemu stwarzającemu poważne zagrożenie, świadczenia zdrowotne udzielane są w obecności funkcjonariusza niewykonującego zawodu medycznego. Na wniosek osoby udzielającej świadczenia zdrowotnego świadczenia zdrowotne mogą być udzielane tymczasowo aresztowanemu bez obecności funkcjonariusza niewykonującego zawodu medycznego.

jak jest w areszcie tymczasowym forum