Już podczas minionej sesji zimowej użycie wykrywacza zapobiegło próbom oszustwa ze strony studentów chcących wspomagać się na egzaminie elektroniką. – Zgadzamy się na podobne kontrole na lotniskach, trzeba pogodzić się z nimi także na uczelni – sumuje rektor; Więcej takich artykułów znajdziesz na stronie głównej Onetu 주제에 대한 기사 평가 zestaw do ściągania na egzaminie; Zestawy do ściągania na egzaminach; Zestawy egzaminacyjne: audio i wideo; Egzamin, sesja, zestawy egzaminacyjne, mikrosłuchawka; Zestaw egzaminacyjny – praktyczne porady Dobre słuchawki do ściągania na egzaminie; Studia a gadżety szpiegowskie; Mikro kamera na mature Informator o egzaminie ósmoklasisty – W roku 2023 i 2024 Informator należy czytać łącznie z Aneksem. Aneks zawiera informacje o treściach informatora, które nie obowiązują na egzaminie w 2023 i 2024 r. Informator o egzaminie ósmoklasisty z języka polskiego od roku szkolnego 2018/2019 + Aneks 2023 i 2024 W Indiach zdawanie egzaminów przypomina zryw narodowy. W Chinach uczniów pilnują drony. Plaga ściągania opanowała świat. Skąd się wzięła i jak z nią walczyć? Maturzyści nie muszą już rozpoczynać produkcji ściąg na kilka miesięcy przed egzaminami. Wystarczy kilka minut, by gotowe ściągnąć (nomen omen) z internetu. W tym celu zaopatrzył się w okulary z kamerą, a także w aparaturę służącą do przesyłu obrazu na odległość. Do tego w uchu miał słuchawkę, dzięki której był w stałym kontakcie ze wspólniczką. Na jego trop wpadli jednak specjaliści z Zespołu do walki z Cyberprzestępczością z Komendy Miejskiej Policji w Łodzi. manfaat salep pi kang shuang untuk wajah. Stwierdzenie, że „nie szata zdobi człowieka” jest mądre i prawdziwe, ale… tylko do pewnego stopnia. Strój, a jaki ubieramy się na egzamin, ma znaczenie. Może mieć wpływ na jednym z forów internetowych rozgorzała w czasie zimowej sesji gorąca dyskusja na temat strojów na egzamin. Jedna z uczestniczek – Polka studiująca we Włoszech – zupełnie nie mogła zrozumieć sensu wbijania się z tej okazji w garnitury lub garsonki. Po pierwsze, argumentowała, to nie kwestia szacunku. Brak szacunku to nie „nieodpowiedni” strój, tylko nieprzygotowanie na egzaminie. Po drugie, w innych krajach Europy studenci przychodzą na egzaminy ubrani normalnie i nikt się nie obrusza. Tylko w Polsce wszystko musi być takie „pompatyczne”. Ktoś w odpowiedzi podał przykład studenta, którego wyrzucono z egzaminu, bo miał na sobie szorty i klapki. Czy rzeczywiście w Polsce jest po tym względem bardzo konserwatywnie? Nie do końca. Na większości uczelni granice tego, co akceptowane, są tak naprawdę dość szerokie. Choć kilka zasad obowiązuje niezmiennie. Jak zmieścić się w tych ramach?Profesorowie oceniająProfesor Janusz Teczke, prorektor krakowskiej Akademii Ekonomicznej, słysząc pytanie o to, jak powinni ubierać się studenci na egzaminy, przytacza anegdotę o starszym, bardzo szanowanym profesorze. Gdy przyszedł do niego na ustny egzamin student ubrany w sweter, profesor spytał: „Czy ma Pan trochę czasu?”. „Oczywiście, panie profesorze” – zapewnił student. „To pozwoli Pan, że skoczę do domu i też ubiorę sweter?”. Student zrozumiał aluzję w mig. Szybko wyszedł przebrać się w przyznają, że zwracają uwagę na ubiór studenta. I to niezależnie od profilu uczelni. Prof. Kazimierz Wiech z Akademii Rolniczej przyznaje oficjalnie, że wygląd studenta wpływa na ocenę z egzaminu. Nazywa to „oceną wizualną”. Oczywiście, jeśli student jest przygotowany ponadprzeciętnie, nie obniży mu oceny, ale jeśli opanował materiał średnio i jeszcze wygląda niechlujnie, to może się spodziewać dość niskiej oceny. Nigdy jeszcze nie wyrzucił studenta z egzaminu, ale pozwala sobie na uwagi, gdy strój jest niewłaściwy. Dr Jan Sobiecki, wykładający na AWF-ie, uważa, że włożenie na egzamin koszuli i marynarki nie powinno być dla nikogo problemem. Krawata nie wymaga, bo sam nie znosi go nosić. Nawet na Akademii Sztuk Pięknych, gdzie studenci na co dzień ubierają się bardzo swobodnie i z fantazją, wymaga się bardziej formalnego stroju na egzaminie. Zdarzyło się, że studentka została przez profesora wyproszona z egzaminu, bo była – jak sam to określił – bardziej rozebrana niż ubrana. – Jesteśmy artystami, indywidualistami, ale strój zawsze powinien być kompromisem – ocenia Bożena Groborz, wykładowca na Wydziale Form Przemysłowych ASP. – Kompromisem między naszą indywidualnością, a wymogiem bieguny Są studenci, którzy ten kompromis zawsze będą kontestować. Kaśka, jak pisze na forum internetowym, zawsze ubierała się „totalnie na luzie”, co oznaczało krótką, obcisłą sukienkę na ramiączkach na egzaminie pisemnym, krótkie spodnie i postrzępiony T-shirt na ustnym i w końcu sandały, czarne dżinsy i koszulę na obronie pracy magisterskiej. Inna studentka wspomina, jak egzamin ustny zdawała ubrana w fioletową spódnicę, zieloną dresową bluzę i kabaretki. Zdarzają się też swetry i podkoszulki na obronie prac dyplomowych lub uroczystym odebraniu drugim biegunie znajdują się studenci, którzy zawsze egzamin zdają w pełnym garniturze. Studenci Akademii Ekonomicznej mówią, że po pierwsze tak okazują profesorom szacunek, a po drugie, w stroju formalnym lepiej się czują na egzaminie. Zresztą są nawet bardziej poprawni niż sami wykładowcy: gdy raz profesor zaznaczył, że nie wymaga garniturów na egzaminie z powodu wielkiego upału, większość studentów i tak w nich przyszła. Bardzo formalnie jest też na wydziałach prawa wszystkich tymi skrajnościami, mieści się większość. Zmieścić się tam nie jest bardzo trudno, bo – trzeba przyznać – granice tego, co wypada, są dość na pięćStudenci nie zawsze ubierają więc garnitury, ale często także niestandardowe marynarki, np. sztruksowe czy pluszowe. Dziewczyny bardzo często wybierają spodnie zamiast spódnicy, nawet dżinsy (choć wtedy jak najbardziej klasyczne). Najczęstsze kolory to biało-ciemne (choć ciemny to niekoniecznie granatowy, lecz równie dobrze brązowy lub szary). Zamiast garsonek – rozpinane sweterki. – Dzisiaj elegancko wcale nie znaczy sztywno – przekonuje Anna Kulinowska, projektantka mody, właścicielka pracowni ubiorów „Anki”. – Jeśli ktoś nie znosi białych bluzek, to świetnie nada się coś kremowego, beżowego, może być w delikatne wzorki. Bardzo dobry zestaw dla dziewczyn to np. proste spodnie i bluzka w delikatny wzorek albo żakiecik narzucony na zwykły jest zatem spora. Ważne, by zmieścić się w pewnych ramach. Anna Kulinowska podsumowuje najważniejsze zasady obowiązujące przy doborze stroju na egzamin: – Przede wszystkim, nie starać się być zbyt trendy. Nie razić pstrokatymi kolorami. Zwracać uwagę na to, co się ze sobą łączy – kolory nie mogą się gryźć. Nie odsłaniać zbyt dużo: niedopuszczalne są stringi wychodzące z dżinsów, gołe brzuchy, mini, w której trudno usiąść… Nie odciągać strojem uwagi od siebie. Po prostu, z niczym nie wykładowców ocenia egzaminacyjne stroje swoich studentów dobrze. A naprawdę nie warto narażać się na ich krytykę. Z kilku prostych powodów. W większości przypadków jesteś dla egzaminatora anonimowym studentem. W tego typu sytuacjach niezwykle ważne jest pierwsze wrażenie, jakie zrobisz. Psychologowie mówią, że kluczowe jest pierwsze 11 sekund. Poza tym, większość osób (przyjmuje się, że 60%) to wzrokowcy. Jasne więc, że strój staje się bardzo istotnym elementem, przez pryzmat którego zostaniesz przez egzaminatora (nawet nieświadomie) oceniony. Pamiętaj, strój w tej sytuacji nie ma być wyrazem twojej osobowości, indywidualizmu czy buntu. To okazja, by pokazać, że potrafisz dopasować się do sytuacji i odpowiednio się więc egzamin jako ćwiczenie sztuki autoprezentacji, czyli umiejętności pokazania się takim, jakim chcesz, żeby widzieli cię inni. Przyda ci się w życiu wielokrotnie, choćby na przyszłej rozmowie o zapamiętać kilka najprostszych zasad egzaminacyjnego dobierania stroju i tego się trzymać. Stosując je, nic nie stracisz, a być może zyskasz lepszą ocenę. Jeśli oczywiście oprócz tego będziesz coś wiedział. Jako osoba ambitna i uczciwa (przynajmniej na tyle, że nie można się chyba niczego doczepić) bardzo boli mnie fakt, że na egzaminach, kolokwiach i kartkówkach moje koleżanki i koledzy ściągają ile wlezie. Ostatnio na egzaminie, który większość uznała za najtrudniejszy do tej pory, siedziałam w przedostatnim rzędzie. Uwierzcie, że z tej perspektywy było widać wszystko. Jakieś 80% osób przez calutki egzamin wstukiwało hasełka na swoich smartfonach. Kilka osób zastosowało klasyczną technikę ściąg papierowych. Jest to irytujące, bo ja spędziłam kilka dni na nauce, oni tylko trochę postresowali się, żeby nie zostać uczyłam się kilka dni. Kiedy ostatnio wspominałam o moim feralnym powrocie do domu, to nie znałam jeszcze jego skutków. Otóż przez przesadzoną klimatyzację w pociągu rozchorowałam się. I trzymało mnie prawie dwa tygodnie. Niestety moje przeziębienie pokryło się z nauką na egzaminy i dlatego nic nie wchodziło mi do głowy. Musiałam strasznie przykro pachnieć, bo w celach zdrowotnych gotowałam sobie czosnek w mleku i zrobiłam syrop z cebuli. Ale nawet to nie choróbska i stopnia trudności egzamin zaliczyłam. Jako jedna z niewielu osób miałam obok swojego numeru indeksu ocenę pozytywną na wywieszonej liście wyników. Nigdy nie byłam tak szczęśliwa i dumna. Jak widać dało się to zaliczyć nawet nie będąc w pełni umiejętności umysłu. Moim zdaniem, jeśli ktoś już decyduje się na pójście na studia, to niech też się uczy, a nie ściąga. Potem to mamy takich pożal się Boże fachowców, którzy twierdzą, że nic się na studiach nie nauczyli. Ciekawe innych krajach ściąganie jest surowo karane. U nas co najwyżej ma się niezaliczony kurs, który trzeba poprawić za rok, ewentualnie w zależności od prowadzącego grozi dyscyplinarka, która w skrajnym przypadku kończy się wyrzuceniem z uczelni. O tym skrajnym przypadku jeszcze nie słyszałam od nikogo znajomego, mimo, że jak już wspomniałam, niewielu polega na własnej tu więcej mówić… Jedyne, co mnie cieszy w tym momencie, to fakt, że w drugim terminie nie zaliczyło zbyt dużo osób, mimo że pytania były prawie takie jak na pierwszym w wyszukiwarce wpisze się „ściąganie egzamin”, zamiast stron, które mówią o tym, że ściąganie jest złe, wyskakują strony, z których możemy się dowiedzieć, jak najlepiej ściągać, jakie ściągi nadają się najlepiej na dany egzamin. Bardzo złe Co sprawia, że James Bond jest najsłynniejszym agentem świata? Martini wstrząśnięte, nie zmieszane? Może w pewnych kręgach… Wsparcie pięknych kobiet? Bliżej… Pewność siebie, wygląd i brytyjski akcent? No, sir… Gadżety? Tak jest! Czym byłby agent 007 bez pozornie niepozornych małych dodatków, które wyciągają go z każdej opresji, ubezpieczają na wszelki wypadek, szpanują przed wspomnianymi dziewczynami i w końcu pozwalają spokojnie delektować się ulubionym drinkiem. Gdyby nie te właśnie gadżety, pewnie nie zrobiłby większej kariery niż biedny porucznik Borewicz, jeżdżący starym Polonezem, czy łysy Colombo. Ale takie gadżety to żadne zabawki, żadne bajery z taniego bazaru. Takie rzeczy można kupić tylko w profesjonalnych sklepach detektywistycznych – są one w Polsce oczywiście całkowicie legalne. Zapytasz, dlaczego ktoś na co dzień miałby używać sprzętu godnego brytyjskiego MI6, ale pytanie powinno brzmieć inaczej… Kto na co dzień jest Jamesem Bondem? Każdy. Bohater dnia codziennego. A dzień codzienny bywa przyjemny, że aż pędzi szybko jak Aston Martin; bywa ciepły – jak całus złożony na czoło przez dziewczynę Bonda; bywa, że czegoś mu brakuje – jak martini nalane do szklanki; i bywa też zupełnie nieprzychylny, jak Doctor Q albo Ernst Stavro Blofeld, rzucając nam pod nogi nieuczciwego sprzedawcę samochodu, niekulturalnego kelnera czy niezwykle trudny egzamin, na który człowiek nie zawsze może się szybko przygotować – bo jest tylko człowiekiem. Dlatego właśnie człowiek potrafi nadrobić swoje niedoskonałości i szybko uzupełniać umiejętności. W tym właśnie wspierają go gadżety, takie jak zestaw egzaminacyjny, który – jak sama nazwa wskazuje – pomaga poradzić sobie z różnymi wyzwaniami. Jak spisuje się w praktyce? Wszystko dopięte na ostatni guzik Załóżmy, że zbliża się sesja na studiach – czas, w którym spotkania towarzyskie zamieniają się we wspólną naukę, ale zazwyczaj tylko w założeniu, bo w praktyce pozostają towarzyskie. Po co więc się spotykać, skoro notatki można przesłać sobie między pokojami w akademiku nawet z nich nie wychodząc? Przyda się wtedy funkcja nagrywania obrazu – reżyserem na własne potrzeby każdy żak może stać się dzięki mikroskopijnej kamerze (o średnicy 1 mm) ukrytej w guziku, która precyzyjnie zarejestruje wszystko, co w zasięgu jej obiektywu. Z taką pomocą naukową nasz student nie musi być już spięty, wszak wszystko jest dopięte na ostatni guzik. Obraz przesyła się za pomocą zestawu do transmisji danych – a odbiera go osoba, która nie odeszła dalej niż na odległość około 100 metrów – ta wartość zależy od różnych czynników, jak pogoda, grubość ścian budynku czy praca innych urządzeń generujących fale radiowe. Czasem wszystko można wyrazić słowami Jeśli naszemu studentowi zależy na przesłaniu nie tylko obrazu, ale też dźwięku, to najbardziej zaawansowanym na rynku urządzeniem jest mikrosłuchawka z kamerą GScom HD Set. Słuchawka wyposażona jest w bardzo czuły mikrofon, który wychwytuje nawet szept – jeśli późną nocą rozmowa przeszkadzałaby współlokatorom. Kamera natomiast bez problemu mieści się w dłoni, więc jednoczesne nagrywanie nie przeszkadza w pisaniu. Sygnał łączy się z telefonem poprzez bluetooth i jest przesyłany dalej – na telefon drugiej osoby. W dodatku nagrywanie i odtwarzanie może być sterowane za pomocą przycisku przymocowanego do palca u stopy. Czujnym okiem Ale sesja egzaminacyjna to tylko wstęp do prawdziwego życia. Kupując samochód, nasz student nie musi trafić na uczciwego sprzedawcę – może mu więc towarzyszyć znający się na motoryzacji przyjaciel, który z pewnej odległości będzie obserwować wszystko, co się dzieje, wychwytując „haczyki” rzucane przez sprzedawcę. To dobry test na jego uczciwość. W życiu na każdym kroku jesteśmy częścią sytuacji, w których – niczym aktorzy teatralni – potrzebujemy suflera, który spojrzy na sprawę z dystansu, oceni spokojnie i na bieżąco podpowie nam, co robić. Teraz każdy ma taką możliwość. Serwis korzysta z plików cookies w celu realizacji usług zgodnie z polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookies w Twojej przeglądarce lub konfiguracji usługi. Akceptuję Czytaj więcej Dziś matura. Kto się nauczył, spał w miarę spokojnie. Reszta w panice sięga po deskę ratunkową, czyli ściągi. Pamiętacie swoje przygotowania do matury? Nie chodzi o wałkowanie lektur czy zadań z matematyki, ale o żmudne pisanie maczkiem ściąg składanych w harmonijkę, czasem nawet kilkumetrową. Wszywało się też dodatkowe kieszenie do marynarek, kombinowało, jak w pończochach pochować kartki. To były czasy! Dziś młodzi mają teoretycznie łatwiej - sięgają po elektronikę. Współcześni maturzyści do ściągania na egzaminie dojrzałości używają mikrosłuchawek, nadajników, kamerek ukrytych w oprawkach okularów czy wszytych do krawatów. Jedyny dylemat, jaki mają do rozstrzygnięcia, to to, ile wydać na naprawdę drogi sprzęt. Koszty sięgają nawet kilkudziesięciu tysięcy złotych! - Te rozterki szybko im mijają - przyznaje Piotr Marciniak, sprzedawca w sklepie szpiegowskim Spy Shop w Katowicach, w którym testowaliśmy gadżety, wykorzystywane na egzaminach. Wystarczy, że wypróbują, jak działa mikrosłuchawka czy kamera w okularach, a potem już nie chcą się z nimi rozstać. Ale też płacą jak za Jeśli raz skorzystają z elektroniki, do konwencjonalnych metod ściągania już nie wrócą - dodaje Marciniak. By wszystko działało jak należy, trzeba zainwestować w nadajnik i odbiornik - dwie małe czarne skrzynki, dzięki którym będziemy mogli przesyłać sygnał - obraz lub dźwięk - osobie, która rozwiązuje zadania. Kosztują od 800 zł wzwyż. Jedną z nich trzeba mieć przy sobie. Konieczna jest też karta TV, którą musimy podłączyć do laptopa naszego "podpowiadacza" - cena od 79 do 160 zł. Dalej zaczyna się dowolność. Za słuchawkę, którą wkładamy do ucha, zapłacimy minimum 999 zł. Sam krawat z ukrytą kamerą kosztuje 830 zł, a okulary, które nagrywają i przekazują dalej obraz, 530 zł. Miniaturowy sprzęt można ukryć bez problemu. Dziewczyny mają schowki na wysokości biustu - tam nikt raczej nie sprawdza. Chłopaki wykorzystują tajne więcej o ściągach XXI w. serwisie CZYTAJ KONIECZNIE:*TAKIEJ BIJATYKI NIE BYŁO W KATOWICACH OD LAT! ANTYFASZYŚCI KONTRA POLICJA - ZOBACZ ZDJĘCIA i FILMY*EGZAMIN GIMNAZJALNY 2012 - SPRAWDŹ JAK CI POSZŁO, ZOBACZ ARKUSZE i ODPOWIEDZI. PRZECZYTAJ O PRZECIEKACHPolecane ofertyMateriały promocyjne partnera Ściągi w rękawach, długopisach, bułkach, a nawet we włosach – uczniowie prześcigają się w pomysłach na zdobycie lepszej oceny bez konieczności poświęcania czasu na naukę. Dla jednych ściąganie jest oznaką sprytu i zaradności, dla innych to zwykła nieuczciwość, jednak co do jednego wszyscy są zgodni – ściąganie jest częstym zjawiskiem w polskich szkołach. Dlaczego ściągamy? Odpowiedź wydaje się bardzo prosta – aby zdobyć lepszą ocenę. Jednak dobre oceny nie uzupełnią naszej wiedzy i nie umożliwią nabycia nowych umiejętności. Jakiś czas temu popularna była opinia, że samo przygotowanie ściąg pozwala utrwalić wiedzę, przez co może pomóc uczniowi w nauce. Jednak od kiedy gotowe ściągi można wydrukować z Internetu, nie czytając ich wcześniej, ściąganie nie niesie żadnych pozytywnych wartości. W niemal każdej publikacji dotyczącej ściągania autorzy zwracają uwagę na konieczność zmiany w podejściu do nauki. Skierowanie większej uwagi z chęci otrzymywania dobrych ocen i konkurowania z innymi uczniami na chęć zdobywania wiedzy zapewne przyczyniłoby się do spadku odsetka uczniów, którzy ściągają. Badacze, którzy zajmowali się kwestią ściągania w polskich szkołach, zwracali uwagę na to, że największym problemem jest utrwalanie wiedzy encyklopedycznej, którą łatwo zapisać na ściądze, ale trudniej wykorzystać w praktyce. Problemem jest również ogromna ilość materiału, którą nauczyciele mają do przekazania, a uczniowie do przyswojenia. W wielu przypadkach ściąganie jest skutkiem braku czasu na rzetelne przygotowanie się do każdego sprawdzianu. Tradycja ściągania w kraju nad Wisłą Okazuje się, że w naszym kraju przyzwolenie na nieuczciwe pisanie egzaminów jest znacznie większe niż np. w krajach zachodnich. Zaczynając od tego, że zdarzają się przypadki odrabiania prac domowych przez rodziców za dzieci, kończąc na kupowaniu prac dyplomowych – co jakiś czas w mediach pojawia się informacja o osobach piszących rozprawy naukowe na zamówienie. Być może wynika to z pewnej tradycji kombinowania i chęci przechytrzenia organu nadrzędnego wobec nas? Czy nie dlatego uczniowie wynajdujący coraz bardziej wymyśle sposoby na oszukanie nauczyciela stają się bohaterami wśród rówieśników? Czy ich pomysłowości i zapału nie można by porównać z ambicjami młodych ludzi, którzy w przeszłości potajemnie zakładali organizacje i kombinowali jak się… uczyć? Diagnoza, którą stawiają badacze analizujący zjawisko ściągania, nie jest jednak tak pozytywna – nieuczciwy uczeń staje się nieuczciwym studentem i niestety na polskich uczelniach ściąganie również często się zdarza. Do tego stopnia, że kiedy jeden ze studentów na egzaminie głośno zwrócił uwagę, że jego koleżanka ściąga, stał się obiektem ataków studentów w całym kraju. Co prawda uczelnia stanęła w obronie uczciwego studenta, jednak sytuacja pokazuje, że jesteśmy mocno znieczuleni wobec nieetycznego zdobywania dobrych ocen. Co kraj, to obyczaj W USA i Kanadzie ściąganie znacznie obniża renomę uczelni, dlatego za próbę oszukiwania na egzaminie wyciągane są poważne konsekwencje, dochodzi nawet do wyrzucenia ze studiów. Argumenty za tak restrykcyjnym podejściem do ściągania są proste – nieuczciwy student nie będzie miał w przyszłości oporów przed fałszowaniem badań naukowych i przed oszukiwaniem w pracy zawodowej. W Szwecji uczniowie sami pilnują się podczas egzaminów – jeśli na siebie doniosą, nikt nie ma do nikogo pretensji – uczciwość jest normą. Natomiast w Indiach i Chinach, gdzie wyniki egzaminów mają bardzo znaczący wpływ na przyszłość młodego człowieka, walka ze ściąganiem jest niemal niemożliwa. W Indiach całe rodziny biorą udział w pisaniu końcowych egzaminów – rodzice podają uczniom ściągi przez okna. Dobra ocena z egzaminu przyczynia się do znacznie lepszego startu w dorosłe życie, dlatego uczniowie i ich rodzice są w stanie wiele poświęcić dla korzystnego wyniku. Natomiast w Chinach, gdzie na podstawie wyników egzaminów uczniowie są przyjmowani na studia, zdarzają się przypadki wynajmowania na egzamin osób, które napiszą go za uczniów lub korzystania z profesjonalnych detektywistycznych gadżetów. W wielu krajach, szczególnie w krajach rozwiniętych, ściąganie jest „obciachem” i powodem do wstydu. Natomiast w państwach rozwijających się, gdzie od dobrych wyników bardzo wiele zależy, uczniowie nie zważają na uczciwość i za wszelką cenę starają się uzyskać jak najlepszą ocenę. A gdyby tak nie ściągać? Kiedy polscy studenci wyjeżdżają uczyć się na zachodzie lub odwrotnie – młodzi ludzie z USA lub zachodniej Europy przyjeżdżają na wymianę do naszego kraju, są zdumieni. Dla uczniów z zachodnich uczelni ściąganie jest niedopuszczalne i dziwi ich występowanie tego zjawiska w Polsce. Natomiast dla studentów z naszego kraju szokiem jest absolutnie uczciwe podejście do egzaminów na uczelniach za granicą. Z drugiej strony – polscy studenci przywożą z zagranicznych wymian pozytywne nawyki „nieściągania”. Szkoły i uczelnie w Polsce próbują walczyć ze ściąganiem na różne sposoby – nauczyciele wpisują w wyszukiwarce fragmenty zadań domowych, aby upewnić się, że nie zostały ściągnięte z Internetu, wszystkie prace naukowe są weryfikowane za pomocą specjalnego systemu, który sprawdza, czy nie są plagiatem. Na egzaminy zabrania się wnoszenia sprzętu elektronicznego i wszelkich zbędnych przedmiotów. Podczas sprawdzianów nauczyciele krążą wokół ławek, a na egzaminach studenci są usadzani daleko od siebie – jednak i tak są osoby, które nie mają oporów przed korzystaniem z przygotowanych ściąg. Zatem czy w ogóle możemy sobie wyobrazić kształcenie w Polsce bez ściągania? Wydaje się, że tak, jednak konieczne jest przekierowanie chęci zdobywania dobrych ocen na chęć zdobywania wiedzy. Konsekwencje Ściąganie w szkole wydaje się dosyć niewinnym procederem – czy jeśli uczeń dzięki ściąganiu dostanie wyższą ocenę z jednego sprawdzianu, wpłynie to na niego znacząco? Zapewne jeśli jest to jednorazowe przewinienie, nic złego się nie stanie, natomiast jeżeli ściąganie stanie się nawykiem, może mieć poważne skutki. Przyłapanie na ściąganiu podczas zdawania matury grozi unieważnieniem egzaminu. Nawet jeśli członkowie komisji nie zauważą, że uczeń ściąga podczas egzaminu, maturę może unieważnić osoba sprawdzająca prace. Zdarzały się już przypadki, że egzamin uczniów, którzy pisali maturę w jednej sali i popełnili dokładnie ten sam błąd, został unieważniony. Niektóre uczelnie w Polsce bardzo surowo karzą za ściąganie – począwszy od niezaliczenia egzaminu aż po zawieszenie w prawach studenta. Jednak to i tak nie odstrasza wszystkich od nieuczciwego zdawania egzaminów. A przecież kształtowanie w uczniach i studentach nieuczciwych zachowań prowadzi do takiej samej postawy w dorosłym życiu – oszukiwanie pracodawcy, urzędów czy nawet bliskich przychodzi znacznie łatwiej, jeśli od dzieciństwa do końca ścieżki kształcenia się tego uczymy. Chociaż obecnie trudno wyobrazić sobie polską szkołę zupełnie bez ściągania, to być może zmierza ku lepszemu – w końcu coraz więcej uczniów i studentów z naszego kraju czerpie dobre wzorce z zachodu. Wyjazdy na wymiany zagraniczne bardzo sprzyjają przejmowaniu pozytywnych postaw. A świadomość, że uczymy się dla siebie, a nie dla ocen i zaliczonych egzaminów, popularyzowana wśród uczniów i studentów, będzie służyć zmniejszeniu skali tego zjawiska w polskich szkołach. Źródła:

gadżety do ściągania na egzaminie